آیا می‌خوریم تا زنده بمانیم یا زنده هستیم تا بخوریم؟ آیا می‌توانیم (و باید) طوری سراغ خوردن برویم که گویی دنیای ما به این مسئله بستگی دارد؟ درک بهتر اصول تغذیه، این‌که مواد غذایی را بر چه اساسی انتخاب ‌کنیم، پرورش ‌دهیم، توزیع ‌کنیم، بخوریم، دربارۀ آن‌ها فكر ‌كنیم، به حل بسیاری از عمیق‌ترین چالش‌های جامعه کمک می‌کند.

در مقاله‌های این کتاب این نظریه ارائه می‌شود که غذا ــ و هنرهای ملازم آن، یعنی پرورش، آماده‌سازی و چشیدن ــ معنا و تعادل را به جامعه‌ای که به دلیل «مصرف برای مصرف» به بیراهه رفته است بازمی‌گرداند. نویسندگان این پرسش را مطرح می‌کنند که چرا اصرار داریم غذا را بی‌اهمیت جلوه بدهیم، حال آن‌که دنیای ماشینی ما هر لحظه بیش از پیش از باور بنیادین خود (که همان ماشینی بودن است) فاصله می‌گیرد.