با دست‌های يخ‌کرده‌ام، از ميان دسته‌کلید پارکينگ، کليد قفلِ در را که به نظرم از بقيه بزرگ‌تر و جاندا‌رتر می‌آمد انتخاب کردم. در برابر پنجره‌های مربع‌شکل و یکدست ساختمان‌هاي اطراف از سپر جلويی ماشين تا سپر عقب خط عميقی انداختم. صداي تراشيده شدن رنگ و خش‌خش فلزیِ ناشی از تماسِ کليد با بدنۀ ماشين در درونم نفوذ ‌کرد. لذتی که از اين صدا حاصل می‌شد و مورموری که در پنجۀ سرد‌شده دستم افتاده بود باعث شد باز هم از ته تا سر ماشين خطی عميق‌تر بيندازم و باز هم برگردم. – از متن کتاب-